АБАУ[аºбаw], аба, ш. ук. тат.-башк. әбәү «ой-ой-ой» – гом. төрки сүз, ләкин сүзлекләргә кертелмәскә дә мөмкин. Кемнең дә булса кылынышына, сүзенә гаҗәпләнеп үпкәләүне, шелтәләүне, мыскыллауны һ.б. (к. ДТС: 1) яисә куркынуны белдерә. К. чув. апав, апап, үзб. абба, оббо, оббо-эй, уйг. аба (к. Радлов I: 620), бур. апаа id. Мар. äбäу, абау < тат. (к. Гордеев 1: 31). К. Абабау.